beni buldurur

Anthurium

bugünlerde 

tiberius'un saklı evlerinden birinde

legal olmayan gölgemin dolaştığı kalbin

ritmik ve melodik atıyor 

burası havadar 

sonbahar kapıda anahtarını ararken 

omzunu öpen girdabın içinde

balıklarımı süslüyorum 

şarap dolabında bir viski bulmak gibi 

kraterin ağzında toz parçaları

tepede bir yerde enerjim ve tinsel satürnüm seni saracak 

her dakika

foton kuşağı burk

lütufkarlığın adına koalisyonlar arasında

ayın dolmasını beklerken

içten içe

 

 kutba bayıldım 

abaküs fazla çıkıyor 

 

kendine biraz hak ver

Yeraltı

 

arınma ritüelimin iksir müsvetteleri

küremde temennili sakin ve beyaz ruh için

trajikomik yeraltı dünyaların içinde bir yer inşaladı

hemen hemen hepsinin iletkesinde 

ro sesi

kararlı bir izleyicilikte

gülümsememle olağan karşılıyorum

türevlerimle omzuna dokunuyorum

bu denli uzaklaşacağımı tahminleyemiştim

fakat her ihtimal oyuncağımdır

teksas kaotiğinde

merkezi bir kuvvet

bilinçaltımda uyuyan galibardam 

kahve saatimde anlıyor beni

eve dönerken

ay güzeldi yeraltının içindeydim

  

sanırım herzaman

ama bu defa ulu orta

şarkımız kulaklığında ilk çalan

Kıra

eğildikçe inleyen

geçildikçe süslenen

rüzgarın sert estiği bir rakım

lafın ağzında avazım

 tıkılan lokmada dişlenen  

şarabın sıcak sırtın salkım salkım

fasıl kasıkta taşlaşır

kış kışta yuhlanır

yonttukça bozulan mini bir katran aşkın

 

kafamın içi

pandomim ruletinin akarında

kendi dağarcığımla

Bere

 

 protez topuk 

sinek ikili

ve poz çenesinin

kayda değer bir ortak noktaları varsa

döndüğüm elektronlar arasında

slalomun proton çekiçlemesidir

çenesi bol yağmurda 

teybi bozan kaset 

yansımanın yansıma olmasından yanaydı

zaman yanılgısı asamdadır

parkesi tıkırdılı bir ihtiyar

fareler

zihnimin ele aldığı konulara çanak tutan dudağımı kemiriyor 

 

sezgimin kırmızı halısında

çıplak uzanmış bir çok bilmiş

 

nazik düşünceler içinde süslediğim postmodern bir heykel

ve sanırım matkap da dahil kış görmemiş

 

 

 

 

Yeraltının Nirvanası

 

 iyinin şiirdeki sovyetiyle

yeraltının nirvanası

kümeleşir

bir rant üstünde

göl çamurlaşmadıkça yazmam

ama bu sabah göldeki duru bir lansman

 

ve tutkunun nazik olmayan psykodelikleriyle

çok araklıyorsun lümpen ağacını kakarken

tanrıların tarafından bilinir ki ekinoks bende soleus 

 

şimdi üç ilizyonist ve üç fille 

dile gelmeyen telve senaryomun aklına

fötr rengi aynı hassasiyetle

oraya bakınca

 iyi biri olmaya çalışıyordum derim 

bir defa kötü göründüğümde gözyaşların fötrleşmişti

ne buna uygun bir kombini ne de buna uyacak bir fötrü düşleyemedim

belki de sırtı çimene mandallayıp bulutlaşmak gerektir

 

küp eküriler tül arkasında sızlanırken

her şeyin mutlak bilgisi bende suskun

dönüp duran martavallara fişek tibeti tutarım

 

sazlığımdan kamışımı sıyırır kendine matruşkam

bezlerimi fiskoslar

perlerimi hususlar

 

daha kendinde