Zihnimi rendeleyen bu kuşak
Sanırım
Foton istilasında sarı mücevherlerimin
Koruyucusu
Karıştırdığım geceyi
Sabaha durulurken
Bir yolda yağmuru başlatan
Ve Alçak sesle konuşan
Olsun-umu
Kucaklarım
Gözü kapalı sarılışların ağıtı
Dünyanın
Fakatlarını
Bağışlar
Ben bir af için
Zihnimi bulandıran
Kumları
Kucaklarım
Gözlerimi kapattığım bir ağıt
Dudaklarımdan tek bir söz çıkmıyor
Çünkü geoit perdeyi herzaman bağışlarız
Fakat ben neredeyim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder