gün çıplak uyur
bu deşilmiş gölde
göl
sesim sesim kalsın diye
lunatik gerillalarım uzaklaşır
perde perde günden
göl
duruyor durgun kuzgun
bir fırtına
anakayayı yudumluyorum
ara katımda uyukluyor ruhum
fırtına
dünya kıyafetlerin arasında
benim gömleğime sırnaşıyor
mandalları kandırıyor
ipi yağlıyor
ve alıp gidiyor gömleğimi
düğme düşüyor
göl de göl
her yere çarpıyor
dezenfekte kötürümler lekeleniyor
ama coğrafya bu kadar
her yer
göl de göl
tekrarlar mandallanıyor
yıka, yıka, yıka
boya, boya, boya
senaryonun kurguları
beni bekliyor
arakatımda ikna ruhuma
kozmos gülüyor
yandaşlardan çok
göl de göl
yükümlü
hakim aynanın karşısında yargıç
ütülü
göl de göl
iade posterim duvarlarda
teşekkür ederim
YanıtlaSilcidden