gözlerinin içindeki retinamdan kanıtladığım bir ismi kendime duyurduğumda
evreni bozdum
evren bir saat gibiydi
simli pulların
tenimde sinmiş izlerle konuşmasına şahit oldum
ölçülü güzelliğin karşısında öyle bir durdum ki
dünyanın döndüğü hissettim
yüzündeki
saati kurdum
dosdoğruydu
aksimetrelerden aksi yöne koştum
keza
kaçmak misina bitesiye kadardır
yağmur başladığında göldeydi figüranım
ıslık çal omzuma
orada
sar beni
övünmek ;
paramparça kıtalarına ayrılmış dünyanın içinde
bir bütün olarak durmak seninle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder