pest ses viyadüğünün elips güveleri karşısında
inatla ziyafet verdiği akşamda
dik bir oturuşla kral
tabakları parlatan salyalar
masanın örtüsü altında saklanan ve yaklaşan tokluk hissine diyagonal
parkelerinde ise
irice kuşak sarılı zihnimizin
çözmeye didindiği evrenin çıplaklığı
o çıplaklığın
bolahenk algoritmalarındaki valsi
tiz kıvrımlı bir kuşamla
anlatmaya çalıştığım şeyin bilmecesi
kaynama noktasında bütünleştiğin tercihle bir camda kristalleşiyor
oranı orantıya
dengeyi delgiye
lüzum eden bir hiyerarşi için
sallıyor kadehi
dalgalanarak uzayan flu bir sesle
perdeleri yıkadığında duvarlar kirli görünürler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder