pürdikkat varsayımlı opaklıklara
kısık gözle sentezlenen analizlerle
ortalama bir engebede bile savrulmamak adına
takip mesafesini uzun bıraktığım
bir dikiz aynası gayreti
zar zor çekiştirerek yönlenilen yönlerde
kendimden çok uzak bir ideolojide sesimden alçak tıkırtıları
kendime dinletirken
yorulduğumu farkediyorum
şarkımız o tıkırtıların fısıltıları
I’m far too proud to cry, and refuse to taste my pride,
Everyday’s the same so I drink to hide the pain inside,
So it comes to pass my time, when I breakdown and say
goodbye,
I begin to close my eyes, hide the pain inside
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder