ahizeyi kaldırınca
zehire uzanıyor ve ulaşamıyordu sesim
kablolardan geçince
tanrıdan kopmuş galaksim
denize sıfır bir özlemişlikten
kaçamazdı ayaklarım
kumsalda
kablo kesiklerinin izi ile
kıvrılmışım
annemin karnında
ateşi yak bir günlüğüne
bir ölüm değil
söylenenleri ve sana ait olan eşyaları
bilinçsizce unutmayan
hafızası kötü olan adamın
dinlediği şarkıdan
kopmuş bir gece
tedirginliğin telaşlanmış bir umut parçasıyla
ilk defa söylüyordum tanrıya
değişen bir şey
yok
bugün gibi
tanrısal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder