beynimin labirentinde dolaşan desensiz bir kadın var
tiyatrosuna mitolojimden senaryolar çıkaran
duvar çatlağı teninde
teninden daha gri bi renktedir
aşk
yalan bahçelerinin ürün verdiği
bir mevsimde
değer biçilmiş gözlerin , umut gözlükleriyle
olayın hangi boyutuyla ilgili olduğumuz
suçlanacak
suçlayana
duyulan öfke
bırakacak yerini
bir gece saattindeki lunaparka
hiçbir şey hareket etmeyecek
nakit vermeliyim kendimi
ve
bütün sigaralarımı seni
düşünürken
yakacağım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder