Salınmış

ellerini bağlayıp
duvara yaslanmış
beklentilerimin
kahkahaları arasında
farlarını yakmaya çalışırken
gecenin

düştüğü yerde
eriyor
karanlığın teri

köşelere doğru götürülüyorum
çoğu sefer
sonrasında
oturduğum yerden
tavana çarpıp
hareketsiz bir şekilde
bırakırlar beni
uykuma

bilinci açık bir şekilde
hatırlar tüm insanlığı
iki ada arasında sıkışmış
gözlerim
ama o kadar
uzun zaman oldu ki
o'nu hatırlayamıyorum