Dolmuyor

içi boş
ayakkabı sesleri
geçiyor yanından

tozu tutar
kör olan dilencinin
saatindeki kaybolmuş
bebekler

henüz hiç bakmadığım takvime
bir kahve sununca yalnızlık
geliyor aklıma ve henüz somut değil

en utangaç tavrıyla
yüzündeki masumluktan
beynindeki olgunluğa
ulaşacağım
günü arıyorum

tanrıyı öldürdükten sonraki tek inancım
onu bekliyorum