Ütopya Bulutlarından Ötede Yaşayan

devrin sol kulağında sineklerken
senin evrimine inanıyorum beynimin içinde

yanaklarında artan ayazın ortasından
bir nehir bile geçse
inanmak zor
güneş yense
gece kanatlanıyor

ince ayaklı kadının , ince ayaklı kemanıyla
uzun bakışlı yalanları ceplerinden çıkarması

hep başka gezegenlerin notalarından çalardım ben
inanmazdım burdakine
çünkü
tozdaki soyut hep daha değerli
yataktaki somuttan

yine de usluyum
parçalandığını görsem de meteorlarda
yıldızların uçlarındaki atlıkarıncandan bir gün düşeceksin

ışıkları söndürünce insanlar
aydınlatmadığında gökyüzünü şehir
daha iyi görüyorum seni
iplerinden sıyrılıp
güzel şarkılar seçiyorum
sen uyuduğunda