ayaklarıma çekiçlerini vuran
sesimi gömen
aynı zamanda göz bebeğimi
dişleriyle sıkan bir
hissin hastalığı
ve ilacı kayıp
bu yaşanmışlıktan sonra
ayaklarını burkup
sesini dudağına çarptırabilen
aynı zamanda göz bebeklerini
hafif bir buğu ile kaplayan o narin kadınların
hislerindeki sahteliğe nasıl inanılabilinirki
beynin tahterevallisi bu yüzden sabit değil
heveslenmek luna parkında
doğmamış çocuklarımı izliyorum
hepsi kırgınlar
yüzlerinde zorla gülmeyi sağlayan çamur sıvalarıyla
aslında ben fırtınada mezarını seçiyorum
kesik parmakların
pıhtısında kucaklaşmış olanın
ihtimallerin siftahı
koridorumda sakin bir kent
yine kanımdan taşınıyor bu gece
ışığın yüzümü aksayan terinden
var olmuş gölgeye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder