kadrajda sıkışmışlığımızın ambiyansında şarkılar öğütüldü
glass armonicada geriye sardı beynim
hissim canlı kalan türevleri hamurladı camda
yüzün , çığlığı sessizlikle karşılarken nefesini öptü kumsal
ve kalbini gevelemeye çalıştı dişlerim tanrısız bir evrende
uyandığımda kitaplar gülümsedi sabaha
kıyaslamadım seninle ve son sarılışının sayfalarıyla
şimdi kedilerin kuyruğu uzun rengi çiğ
tıpkı arvo part - salve regina
belki de iyileştirecektim tırnaklarının kıyılarına vurmuş carettaları
uzanışın kaosunda her şeyden habersiz
burada unuttuğun bir şey bul benden hariç
çünkü ben hafızamın çürüklüğünde bir olasılıkla sakinim
tam hatırlamıyor gibi yapıyorum sansürlediğim vedayı
ama kıyafetlerini değiştirmen hiç bu kadar uzun sürmemişti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder