Bataklıkta Çizme

bir an gökyüzüne baktığında

 zamanında yıldızlardan yol yapıp kaçmaya çalıştığın geceyi hatırladın
sabah uyandığındaysa haritasını kaybetmiş bir yabancı gibiydin
tenin yumuşaktı 

ya da bataklıkta çizme

kendi sesini ilk duyduğun andan itibaren 

hayatta ve aynı yerde olduğunu anlamıştın
ve her şey yolunda gülümsemesini attığın ilk kişi seni fazla tanımıyordu
neyse ki sen de onu daha fazla tanımak istememiştin değil mi ?
eksiklik hisetmeden dayatılan hayata devam ettin
literatüre girmiş en rutin kelimeyi arıyordun
kül kedisi hassaslığında
karmaşık gaghara nehrine akıyordu beynin
bir aitliğe bileklenmek istiyordun
her şeyde kusursuz oluğunu düşündüğünden
tanrıya dua etmiyordun
çünkü biliyordun ki en güzel dua uyuştururdu tanrıyı 

 

kendi mezen kendindeyken 

ritalde komşuyu rahatsız edecek bir konuşmayla başladın sarhoşluğa

kaynayan magmayı duyabiliyordun

duyduğuna inanıyordun

inandığına düşüyordun

küfür serbestti içtenliğinse yasak

o'na böyle dönüştün