Orelya

alışılır eli yüzü düzgün bir akşama

adı sarsılmış olanın resmi samimiyetsizdir 

değil mi orelya !

artık paletsiz bir ressamızdır
çoğu manzara karşısında

iyimserlik tatlı bir ninedir
bastonumsu dinamikliği
gün gelir dişsiz bir cümlenin gülümsemesiyle dikilir karşımıza

çok geçmeden
bulunur saç sandığın perukta makas izleri

karmakarışık tellerde düğümlenmiştir sözün
ve çözüm ararken sen ya da ben 

dökülürler gün ve gün

bu kasabayı terket orelya

doymuşluğun eski gazete manşetlerini yak bir köşede
öğrenemediğin dilde , suyumda bir tekne kirala
çünkü ben bir anahtar buldum çıkmak için zindanından

ne ki

yaşım yönü kaybettiğinde

ve
sırtın yüzüme kahrettiğinde

kışa hala bir atkısın
orelya

beynimi parçaladığın ellerini ceplerinde saklasan da

her kadın gibi vesikalığını yakacaklar senin

bu kasabayı terkedelim orelya