Gurablista

olmayan bir kelimeyi ağzından çıkararak senaryodan kopmuştu

 .

mütevazi biletlilerinin alkışı kesilince

kurnazlıkla sahnenin tekrarı için bir mola istedi

.

ve basamaklardan inerek kulisin kapısını sertçe açtı

 .
yanımda kıyafetini değiştirirken

buhar gücüyle çalışan bir tren gibiydi

 ...

çıplaktı

mütevazi değildim ve biletim yoktu

 .
kendi kendime

bastonunda sigara söndüren bir ihtiyar gibi homurdandım

.

bir şey söylemesini beklediğim telaşlılığında

önce bir kol girdabıyda caddeyi

sonra beline vuran dalgalarla tekneyi itti

 .

bir süre sonra yüzüme baktığında

 bu deformelerde oluşan sorguyu erteleyip

dayanıklılık noktasında gezinmesini izledim

 .

tekrar sahneye çıktı 

yılmayışını değil rezilliğini alkışlıyorlardı

.

perde bitimine kadar kuliste bekledim

oyun bitti

alkış kesildi

duyduğum gürültü kulağıma eğilerek başardığını söylüyordu

 .

fakat onu kulise geri getiren rayları titremedi

sahnede vagonlarını taşıyorlardı

çıplaktı

bu defa ben mütevazi olmak zorundaydım 

 .

sigara paketimi yeni açmıştım

ve cebimde yeterince param vardı

 .

ses kesildikten 3 sigara sonra sahneye çıktım

her rolü oynayabilirdim

sahnenin ışığını açık unutmuşlardı

 ama sahnede aradığımı bulamadım

haz yoktu, kimse yoktu

.

artık

biletli biri gibi olmak

ve hiç yoktan bir vagon kazanmak istiyordum

.

mütevazi biletlileri gibi oturdum koltuğa

direkt sahneyi karşıdan görüyordum

kıçımın altındaki zengin bir biletti

 .

alkışlamaya başladım

bu bedenimin bilincime yaptığı düşük tempolu bir protesto alkışıydı

sonra durdu

 .

o korkunç kaosun arkasında kalan sessizliği dinlerken

 apar topar içeri biri girdi

 trenin herhangi bir vagonunun herhangi bir görevlisiydi

 .

unuttuğu paltoyu alıp çıktı

dışarısı sıcaktı

tren buharlıydı

.

 bütün makinistler bir treni hareket ettirebilirlerdi - dedim

ve tekrar kulise girdim

sabaha kadar orada bekledim

.

tekrar gelecekti 

gösteri için benden senaryo dilenecekti

ve kurgumu oynarken sahnede yalpalayacaktı

sonrasında utançla buharlı bir trene dönüşüp kuliste homurdanmamı dinleyecekti

tekrar sahneye çıkacak 

ve vagonlarını taşıttıracaktı

 sahnenin ışığını açık unutacaklardı

.

büyük olasılıkla ben paketimi yeni açmış olacaktım

sahneye ve sonra sahneyi en iyi gören yere doğru adımlayacaktım

birisi paltosunu unutmuş olacaktı

ve içeriye apar topar girecekti

sonrasında ben tekrardan yeni senaryolar yaratarak kuliste bekleyecektim

bu bir döngüydü ve asla yalpalanmadan oynanmayacaklardı
-

çünkü

 bütün makinistler bir treni hareket ettirebilirlerdi