son demi kalan değirmeni
ölçeğime pay tutunca
saatimdeki kutbu örtüye sarıp sarmaladım
.
konuşmaların yanı sıra
okunuşları değişmiş birkaç kelimenin dantelleri köhneydi
.
tiktaklar gölgedeydi ve mercek görünmeyecek kadar temiz
.
izinden öğüt almış
radikal bir görüşü tembihlerse kirli boykotum
.
tenlerde yansımamı görür
ruhumu dolaştırırım
bir söküğün üremesinde
.
ama değirmen hala dönüyor
son demi belki aldatmacaydı
neyse ki benim de hala bir saatim yok
beklemeye ve geçliğe
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder