kostümüm zımbaların evi
duyulan ses kesik kesik
tıpkı korkak adımlarla köze üflenen bir nefes gibi
kepçemde göz
inatla kargalarını besliyor , serçelerine kıyasla kafesim
yüzünü benden saklar cesareti
ama kaçamaz
karnı tok gibi davranırken asılı duran balkabağı uydusundan
beynimde tekrar edip duran
bir rüya ki orada kimse uyanmıyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder