Gurablista

bir kahve çıkmazında

kendinden kopanlar için rüzgara güvendi 

daha uzağa çoğalmaları dengesini kaybettirdiğinde geceye

kendi başınalığına ağırlık yapardı elleri

 uykuyu musluğun ciddiyetsizliğine bağışlarken
ben bir gölde yüzdürmeye çalıştırdığı kılçığı besledim


ama bazen her şey boşa gider
yağmur sonrasında başlamış kar gibi

kanaat verilmiş istifimde bozulan parçalar vesveseyle uyur haldeyken bile
 benim coğrafyamda hala üzerime giydiğim pastoral bir ceket yok

ve hırs , şimdi boyundan büyük işlerde cüce

vazgeçiş , hanemde üvey

düğmemi ilikleyin