Müzik Çalan Kitaplar

düşüşler de güzel 

 paraşütsüz intihar

.
uzun burunlu zeminde keyiflenen bol yalan
 .

yatıştırılan bir krizden haplar çalar oyuncak
ve yağmuru damlalarıyla yarıştıran bir ihtiyar
.
yarı çıplak bu mevsimler 

gecesinde uyuklanan
gölgesini gördüğünde güneşe adımlar at
 .

kurgulanan şehir ve müzik çalan kitaplar
bir taburelik yerim olsa atlanmazdı bu sayfa 
.
katlanmazdı hiçbir saat bu meridyende soğuk kal
kozmosun kucağında boğulan solungaçlı olmasa
boğazımda boğumlanan yakamozun  kollarında
bozuluyor manzaram göz bebeğimde daralarak
.
sert zemin

 içimde paradoksunun evreni
kullanılan birkaç hapta en değerliler devrilir
erir belki kara dokunan devriminde ellerin
bahaneler biriktiriyor ve değiştiriyorum denklemi
.
yol sol tarafına döküyor çakılları
yarım tarifli bir şehirdir
tanrı

son sigarama kadar
evren onun atomunda parçalandı çünkü
kahve tanrıya bakılarak içilirmiş 

 .