Rem P.

   raf aralarından paslı nüshaları birleştiren zımbaların aşkında

klimanjaro'nun eriyen karları 

 yükseltiyor birikintiyi

 ve uzaklardan

kulaklarımıza vuruyor
 boz bulanık eylemsizliğin çanı  

derken yassı bir adım

belli belirsiz 

dişlerini takıyor avuçlarına

avcumuzda salyası
salyası yoz korkusundan

esans boğumunda
katlı uyku laflıyor aklımda
 
düşmeyen bir ninni