Daktilo Ayıbı

entrikalar itaatlere nöbet devrederken
tembihleyici üsluplarından katiyen ödün vermezler
çünkü bu
bizi büyüten zamana ve zamanın içindekilere sunmakta olduğumuz
ihanettir

tanıdık aşamalar ve basamaklar
zirvede yabancı kalacağımız bir sonucu doğurur
bu bebekle aynı hizada durduğumuz anda
ve dokunmaya ramak kalmışlığımız sırasında duyduğumuz ses
sırtımızda yan dönen tanıdık çığlıklardır

seçim bizim  !
geriye de bir harekettir durağanlığa kıyasla

güdülerimizin vasat bir dönüm noktası hep vardır
o noktanın gerisine geçebilmek için neleri denemeyizki ?
o tarihli konuşmalar
aslında-lı değişimler
toplumsal azınlık korkuları
bir üstler
bir altlar
seçimler , vazgeçişler ve çekilişler

ama ne var ki düzine ipliklerle yarattığımız kuklamız masada hala ayaktadır
masanın ayaklarıysa eşdeğer kırık
o yüzdendir ki bir ele uyarken masadaki sallantıyı pek hissetmeyiz

himayenlere karşı zaafı ve eksikleri olanlarımız
sadece tasmada istediği rengi seçerler
şehvet doyumsuz şefkat ölümsüzdür

umumi yüzlerimiz
izlerimizin geçmesini beklerler .
bu utançlı tenlerimiz ile zaman arasında ukala bir anlaşmadır

savrulanlarımız kıyıya doğru yüzme bilmiyorum diye bağırırlar
kaybolanlarımız evini hatırlatması için kendi olmayan birini bulurlar
yanlışlarımız ileride önümüze koyacağımız doğrulardır
doğrularımız geçmişte kalacak yanlışlarımız

şaşırmayın
bunlar entrikaların tembihleyici üsluplarıdır
itaatler sizden bağımsız