güneş batarken
rölyefte
bana kanca boyadı
çatıya da
okyanusu yarılayacak kadar
tuzak su rengi misina bıraktı
merdivenlerden çıkarken epey yoruldum
kim gün batımını izlemek ister ki !
yine de minnettimi ricasına tokuşturan
bu kadeh
groteskler gibi ağızdan çıkan her kelimeyi
yaşama döker
fakat yaşam italik yazılmış bir denemedir
meridyenlerse gezegenlerin ilk makalesi
uydularla sırnaş kozların
ince parmaklı
kızı
aurasında yuttuğu bütün protonları
yastığına yarım çember saçıyla dağıtıyor
fakat
elektronlar çoğalırsa biz birbirimize karışırz
çünkü
ben evreni
ıslak
ıslıkla
ıskaladım
motifler herzaman zincirlemeydi
tabelaya asılan korkuluklar da
bocalayan zaman içinde
seçili konuk
şu uydularla sırnaş kozların
ince parmaklı kızı
pelerin düetinde
mutlak düzlemi bozuyor
yine de bu enlem de güzel buluyorum
birazdan
içinde olduğum
kayığı itekleyecek
sudan korkmazsa o da benimle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder