göz tökezinde
kötürüm biletimle
evrenin dönüş hızında farlar hiç
yanlış sapmıyor
gölge uzadığında
sonsuz metaforlar sokuşturduğum
materyallere ne oldu
?
bu soruda kim konaklar
kendimden habersiz
odak görevlerime
mükemmele yakın kıyafetler dikiyormuşu
ama sarkık caddelerde çoğu ağızda salyalanmış bir paçavraya dönüştüğü konusunda duyumum oluyor
oğlum
çavdar etinin bir geçmişi
ve nitel pozun gelgitiyle
miş peşinden takılıp bronz kucağında sulanıyor
akrilik kiramın son düzlüğü kendim gibi seni de özlüyorum
fakat insani bir güdüyle değil
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder