Şans

parkur boyuyor

hüzünlü zorundalıkları için

ama yürüyor

tipi gibi

sabah yürüyüşünde kendini huzurlu biri olarak tanıyor

çil kutbu yönünde korunaklı bir vaat

o'nu bir sinema salonuna hapsettiğim günden bu yana
kendimi sarılmış bir sigara gibi hissediyorum
etik kavramları asla orada beni yakamaz

kibritlerin ucunda
 beyaz bir ışın
diğerini yok edişi için şartlı grev

ve kurşun maskeler
göğüslerinin arasında metafor sallar

bu yüzden falla beni
iksir daha kıymetli

keten tüzüğünde kim kimi örgütleyecek

şimdi

aksediyor

çanı çalın