zihnimin orta yerinde
bir odağa saldıran milyonlarca ritmik frekans
hissediyorum
milyarlar bu uzvu kaybettiğimi sanıyorlardı
ve şans eseri
bu benimle birlikte düşünülebilen tek ortak olguydu
sanığım
' sanırım '
solgun çiçeklerin adından
daha saygın yolumda
bir aynadan geçiyorum
hayır düşünülen gibi değil
yansımıyorum
geçiyorum
ama senin
bolca hurafe ahenginde döşenen kuyu taşlarında yaşaman lazım
taş düşmesi gerek
su çekilmesi lazım
zorbalık
güzel okundu
yüzeyde duruldu
kıpırtı şamandıranın
kapat kameranı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder