Magm

daksil sahilinde
hâla
italiğime barikat çeken izahın gürültüsü bulanıklaştıkça

kendi ekseninde
devrini tamamlayanlar tarafından
şişeler boşuna boşalıyordu

bilinç altımda dudaksız bir kadın tarafından
nergisler uydumdan sökülüyorsa

taşkın caddelerin paradoksu
ya da
azami yontulan için
 her şey
kaldırımı imzalıyordur

hayat çamlarla güzelken
çok kozalak var zihnimde

trapez şeffaflıkta straples
nereye dönersen dön ışık terstten yaklaşıyor

ya

anlaşmışsam

alengirli galeyanda gömleğime sinmiş 

bir dal karanfilli sigarayla