Kırağı Elin

isa'nın ihtirasına
bonkör horus

en son ne zaman bir düşüncenizle
vedalaşıp ayrıldınız ?
diye sayıklıyor benim balmumu heykelimde

kupamı döven
hologramın milimlediği dublörlerimle
halimi vaktimi soran
bir soğuyan kahve de
ayaklarını uzatıyor
ay'ın ilk dördüne

maksadını aşıyor
ama gece onu gördüğümde
güvende hissediyorum

çizmelerimi saran sarmaşıklara rağmen

ellerini griye boyatıyorum

kaybolursa
siste
oyalanmak için

ama

kafatasımda saplı iğnenin iplikten kopardığı son parça
estetik anlayışımla birebir

kumaş türevi tenin

sesin

eğimlerin

ben yolculuklara şarapla çıkarım