Gurablista

her şeyi elime yüzüme bulaştırdığım günün sonunda

kirlenmiş biri olarak düşüyorum yatağa

 

amaç ve heves

beni reddediyor

tam

kurtuluş manifestomun kağıdını açarken 

 yırtılıyor

 rüzgar tarafından

sanki öylece beklemem isteniyor

hiçbir şey yapmadan

 

iyiliğin kumandasından bile sinyal kesiliyor

sanırım çok uzağına fırlatılmışım insanlığın

ve yine sanki

bir itaate uzanmışım

 

tavan acıdıkça

sırtım yumruğumu sıkıyor

 

oda gülüyor

uyuyamıyorum diye