gününü tutturamamış gazetede
manşeti okudukça
silüetini bulduğu bir retinayı öpüyordu
dudağına yapışan leke
dedektife göz kırparcasına
çizgiyi çektiğinde
ele veriyordu kendini
arka sayfalar önemini yitirdiğinde
katlanışı da
külüstür ruhuna zımparaydı bazen
ihtiyaçta, herkes sürprizini bekliyor
sonrasında başlıyor
manifestoyu kim okuyacak savaşı
ama sürpriz yok
köpürmüşlüğü taştığında
lekeyi düşünüyor
ve kavrıyor bir kalçayı ahlakı körün
özrü mutlak doğruda ölçülmeyen dönüş
bunu nedenleyip her hatada daha çok övünür
her yalanında güzel bir kurdela armağan eder okumayı sökenlere
artık gazeteyi çırpıp okuyabiliyoruz
ama artık bu çok geç kalınmış bir haber
serüvene atılışını düşün
geçtiğin delikleri
ama
yapılacak pek bir şey yoktur
kalamazsın
bu bir hastalık
yanlış ya da doğru
tam olarak bilmiyorum
şarkımız lümpen
sonuna kadar dinlenildiğinde basamaklara uvertür
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder