vakitsiz vazgeçişlerinde
takip ettiğim bu silüetin akıbeti kendimdir
aitliğin ; izi seyrederken bizi rezil bir zemine devrettiği için
buna rağmen
ihanetim ; kaybolmak için seni götürmek istediğim bir yer gibiydi
ama
ihtiyar hafızanda
anımsamalar çoktan seyrekleşmiştir
ve bir umut çabamla beyazlayan geceye uzanmıştır kimliğin !
doldukça aşar çizgiyi
taştıkça dayatır bildiğimi
bu
bu sirkülasyonda
tual yoksa bile
zihnimde hatrı sayılır bir resim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder