yerin himayesine bahşiş olarak
eklem boyasıyla dizlerine
bir çift dudak çizip
yürümeye başladığında
.
yerin
dejenere geoit nevalesinde
herkesin sarsıldığı ve kimsenin aksamadığı bir kasırga başlar..
.
bu hareketlilikte
haz , avcunun içindeyken
tutabildiği her şeyde
beynine geçirdiği tırnakların gerçeğini örterek
kırışmış gözkapaklarına bir duvar çizer
.
duvarın
çalınmış tablolarının izlerinde
herkesin sarktığı ve kimsenin düşmediği bir pencere
.
o pencerenin önünde
dengede kaldığımız süre boyunca
dizlerindeki dudaklardan ve gözkapaklarındaki duvarlardan habersiz olan sırtına
şehvetin betimlediği
anı çiziyorum
.
ne ki
ne ki
yere savrulmuş boncuklar dışında
kasırganın yuttuğu bir şey yok
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder