Hoşbulduk

çağlar

benden çaldığı 

partikülleri yapıştırıyor heykellerimin üzerine

barok veriyor neticemi 

gölgesini yüzüme katarak

pek tabii harçlığı olan dünyanın yanında

elips gözlerimi oyuyorum

çalacak çanı duyuyorum

kuzgunum omzumdayken

geç kalmış bir nitelikle

evrenin sözüne itibar 

bir bakıma bu kadar kolaydır aslında 

arşitravın altında

düşünürken 

sindirim mekanizmasına 

zihnimizde inşa ettiğimiz tapınakları

adaklar asılsız çıkar

tanrılar kutupsuz

atlar çeker quadrigayı

bir yarışın içinde olmak istemezken ben

ne anlaşmaya bakılır

ne de el sıkışmasının örtülü sebeplerine

zoru yutarken wolf rayet

bu kadar kolaydır payıma düşen

ama her şey olağandır derim

fenerlerin önüme düşen rötarlarını rotalarımda izlerken