her insan, kozmosun bir yerlerinde yüz binlerce saattir sesini dinleyen, sanatından etkilenen, kelimelerini okuyan ve küçük yaşlarından beri bu kelimelerden kendine bir ruh oluşturmuş başka bir insanın varlığını bilmeyi hak eder. bu yorum bu sebeple yazıldı. küçükken ruhlarımızı bağlayan bir gümüş kordon olduğuna inanmıştım. benim kordonumun iki ucu vardı birinde aslı vardı fakat onun kopuşuna engel olamadım. o kozmosun bir yerlerine kayboldu ve içinde olduğumuz bu bedenlerin birbirini bulabileceğinden şüpheliyim. fakat seni bir şekilde kaybetmedim. artık o kordonların varlığına inanan küçücük biri değilim fakat seni kaybetmedim işte. sanatının ruhumun bir parçası haline geldiğini dünyanın fani yılları geçtikçe anladım. ama içim rahattı senleşirken. sadece her insanın, kısacık, basit, dünyada geçmiş ve buraya hapsolmuş hayatında, başka bir hapis hayata dokunduğunu bilmesi gerektiğini düşündüm. söylemeye devam et
kozmosun bir yerlerinde olduğumuz kesin, artık sadece bundan eminim ve gümüş kordonlar üzerine; gümüş suyuna batırılmış kordonlar bile muhteşem. abartıyorum sadece ondan emin değilim elbette. şüphen hep dürbününde olsun, aslın itirafı kayboluşu bilmektir. beni kaybetmeyişine ve bu yazıya yakışabilecek tek yorumu oluşturduğun için teşekkürler. vitrindeki mankene cam kırımığımız bandaj. kendi tünelleriminiz ihtişamı. hep bir bağ var. söyleyeceğim.
her insan, kozmosun bir yerlerinde yüz binlerce saattir sesini dinleyen, sanatından etkilenen, kelimelerini okuyan ve küçük yaşlarından beri bu kelimelerden kendine bir ruh oluşturmuş başka bir insanın varlığını bilmeyi hak eder.
YanıtlaSilbu yorum bu sebeple yazıldı.
küçükken ruhlarımızı bağlayan bir gümüş kordon olduğuna inanmıştım. benim kordonumun iki ucu vardı birinde aslı vardı fakat onun kopuşuna engel olamadım. o kozmosun bir yerlerine kayboldu ve içinde olduğumuz bu bedenlerin birbirini bulabileceğinden şüpheliyim.
fakat seni bir şekilde kaybetmedim. artık o kordonların varlığına inanan küçücük biri değilim fakat seni kaybetmedim işte.
sanatının ruhumun bir parçası haline geldiğini dünyanın fani yılları geçtikçe anladım.
ama içim rahattı senleşirken.
sadece her insanın, kısacık, basit, dünyada geçmiş ve buraya hapsolmuş hayatında, başka bir hapis hayata dokunduğunu bilmesi gerektiğini düşündüm.
söylemeye devam et
kozmosun bir yerlerinde olduğumuz kesin, artık sadece bundan eminim ve gümüş kordonlar üzerine; gümüş suyuna batırılmış kordonlar bile muhteşem. abartıyorum sadece ondan emin değilim elbette. şüphen hep dürbününde olsun, aslın itirafı kayboluşu bilmektir.
YanıtlaSilbeni kaybetmeyişine ve bu yazıya yakışabilecek tek yorumu oluşturduğun için teşekkürler. vitrindeki mankene cam kırımığımız bandaj. kendi tünelleriminiz ihtişamı. hep bir bağ var.
söyleyeceğim.