her şeyi kaybetmişlik hissini parmak uçlarımda toplayıp
üşümeye başlamıştım
bütün insanların nefesleriymiş sanırım burayı ısıtan
sahneyi ve her şeyi terkedip istasyona doğru yürüdüm
trene biletsiz bindim
cam kenarı şansımı düşünürken karşıma ihtiyar bir adam oturdu
yüzündeki çizgilere rağmen huzurlu bakışları vardı
ama poşeti kin kusuyordu
içinden birkaç şeyin yerini değiştirikten sonra ağzını bağlayıp yere koydu
poşet susmak bilmiyordu
son canını veriyordu belki de ama inanılmaz kaptırmıştım kendimi
hızlıca kalkıp , indim ve yürümeye başladım
camlardaki afişler tek bir sahneye koca bir tabelaydı
mükemmel bir sahne buldum diye düşündüm
kuliste sahneyi programlamasam da
biletli bir seyirci olmanın hazzını alabileceğimi umdum
öyle de oldu
inanılmaz sıcaktı içerisi
üzerimdeki paltoyu çıkartıp askılığa yürüdüm
sonra meriyogra çıktı sahneye
ne olacağını iyi biliyordum
sahneyi terkedecek ve onu takip edenlerle birlikte yürüyecekti
ben de fırladım peşlerinden
meriyograyı takip ediyorduk
birden o üşümeyi tekrar hissettim
fakat bu defa her şeye sahiptim
korkuyla karışık paltomu hatırladığımda hafif gülümseyerek ve koşarak geri döndüm
içeride en ön koltukta biri oturuyordu
ne aptal bir adam ama dedim içimden
dışarıda festival var ama o boş sahneyi izliyor
böyle düşünmem için çok zaman geçmişti
o an bir basamak daha çıktığımı hissettim
önceyi umursamayıp vücut ısımı hatırlatan paltoma kavuştuktan sonra
meriyograyı takip eden insanları yakaladım
asla çok uzaklaşmazlardı , bundan emindim
İlk defa her kelimesini anladığım bir metnini okudum. Şaşkınlıktan ne olduğunu anlamadım:)
YanıtlaSil